Kweekjaar 2022 van start

thehappycockatiel

Het seizoen is begonnen!

Onderstaande koppels zitten in de kooien:

Ruby en Inci – The happy cockatiel

Flappie en Twinky – The happy cockatiel

Katinga en Kalil – The happy cockatiel

Wobbel en Noya – The happy cockatiel

Yari en Sizzle – The happy cockatiel

Quido en Pearl – The happy cockatiel

James en Shiva – The happy cockatiel

Rocky en Nova – The happy cockatiel

Jimmy en Lilly – The happy cockatiel

Blaze en Graze – The happy cockatiel

Jamal en Jewel ( ik zie dat deze als koppel niet op mijn site staan, dus moet dat nog aanpassen )

Heel veel jongen verwacht ik dit jaar niet, van sommige koppels zal dit waarschijnlijk ook het laatste jaar zijn dat ik met ze kweek, dat hangt van dit seizoen af.

Naast de valkparkieten zitten er nog een koppel splendidparkieten, bourkeparkieten, swiftparkieten en catharinaparkieten apart. Hoe dit gaat is altijd een groot vraagteken.

 

Donald ( kakariki ) overleden 😥

thehappycockatiel
𝗗𝗼𝗻𝗮𝗹𝗱
*𝟮𝟴-𝟬𝟭-𝟮𝟬𝟭𝟬 † 𝟮𝟲-𝟬3-𝟮𝟬𝟮𝟮
Donald en Daisy kwamen als eerste andere kromsnavels naast de valkparkieten in mijn bestand.
Het was de bedoeling dat ze naar buiten in de volière zouden gaan, maar daar vond ik ze te leuk voor en besloot dat ze binnen mochten blijven.
Ik kwam er al snel achter dat samen met de valkjes in 1 kooi houden geen optie is. Ze zijn veel te druk en te dominant. Toen Daisy in 2016 overleed, besloot is dus ook dat er geen pop meer bij zou komen voor hem.
In 2018 kreeg hij bulten onder zijn pootjes en werden deze dik. en moest zijn ring eraf gehaald worden. Desbetreffende vogelarts zei dat het een xanthoom was ( ontsteking ) en dit met zijn cholesterol te maken had omdat hij veel te dik was. Dat kon wel, want hij was ook best ploffie zeg maar. Ik kreeg toen anti- biotica en pijnstilling mee en dat ging toen best goed..
In 2020 had hij weer last van zijn poot omdat hij ergens achter was blijven hangen en omdat hij last bleef houden, naar mijn ”eigen” vogelarts gegaan die meteen over de bulten onder zijn voetzolen begon omdat hij dit niet vertrouwde.
Ik het verhaal van 2 jaar daarvoor verteld , maar hij wilde graag foto’s maken. Het bleek dus dat hij helemaal onder de bottumoren zat en dit allemaal aan elkaar was vergroeid inmiddels!! En hij dacht dit toen ook al bij de longen te zien zitten. Helaas niets aan te doen dus.
De laatste weken, kon hij slecht klimmen, hij zat altijd graag boven, maar dat lukte niet meer. Wel was hij dominant als altijd tegen de rest en at en dronk nog prima.
Helemaal onverwachts was het dus niet, maar het kwam toch wel als een verrassing hem vanmorgen dood op de grond van de volière te vinden.
Rust zacht kleintje, ondanks alles zullen we je gebrom wel missen.
                                                                                                         Kan een afbeelding zijn van vogel

Surya

thehappycockatiel

𝙎𝙪𝙧𝙮𝙖 *𝟎𝟗-𝟎𝟓-𝟐𝟎𝟏𝟏 †𝟎𝟑-𝟏𝟏-𝟐𝟎𝟐𝟏

Ruim 10 jaar geleden werd deze mooie dame bij mijn vriendin geboren als kleindochter van mijn Harry ( 19 jaar ) Pa en ma hadden geen zin om hun nest groot te brengen en aangezien in Dordrecht bij een andere vriendin mijn warmtekooi al stond met 2 kleintjes erin, besloten dit nestje mee vanuit Wierden naar Dordrecht te nemen.
In eerste instantie was ze al gereserveerd totdat we de wangen door zagen komen en het een bleekmasker bleek te zijn. DNA uitslag gaf te kennen dat het om een een popje ging, dus reservering afgezegd want die ging ik houden!
Er kwam al snel een man op haar pad in Akay en samen hebben ze heel wat jongen groot mogen brengen.
Vorig jaar oktober begon ze te kwakkelen met haar gezondheid , was constant benauwd. Een aantal onderzoeken verder bleek dat haar lever niet goed was. prognose : slecht, hieraan is niets te doen. Ik ben toen met puur hepato gestart een homeopathisch middel ter ondersteuning.
Langzamerhand ging ze toch steeds meer afvallen en werd ze steeds benauwder. In de nacht sliep ze op de grond.
Vanmorgen ging het echt niet meer, heb ik haar onder mijn vest gehad en een tijdje met haar rond gelopen in de volière om afscheid te kunnen nemen van alles en van haar partner.
Na een half uur-1 uur heeft haar lichaampje het opgegeven en is ze in mijn armen ingeslapen 😢
Het weekend zijn we weg geweest, en ik ben er van overtuigd dat ze op me gewacht heeft voor dat ze kon rusten.
Wat zal ik haar missen!